PORTAKAL AĞACI

  PORTAKAL AĞACI

Tilki Toti’nin şu sıralar evinin önündeki büyük portakal ağacıyla başı dertteydi. Bu ağaç Tilki Toti’nin evinin tam önündeydi ve olanca heybetiyle gökyüzüne uzanıyordu. Eskiden evinin manzarası çok güzeldi. Tam Şırıltılı nehre bakıyordu. Toti her sabah uyanınca mutfağa gidiyor, kahvaltısını hazırlarken pencereden akan nehri izliyor ve çok mutlu oluyordu. Ama son zamanlarda portakal ağacı çok büyümüştü. Artık pencereden bakınca Şırıltılı nehri değil portakal ağacının kocaman gövdesini görüyordu. Bu durum biraz canınını sıkmaya başlamıştı. Çözüm yolu bulmaya çalıştı. Aklına ağacı taşıma fikri geldi. Gidip ağaca sarıldı ve kaldırmaya çalıştı. Ağaç o kadar büyük ve ağardı ki bunun imkansız olduğunu anladı. Sonra aklına ağacı kesme fikri geldi. Ama ağacında bir canlı olduğunu ve bunun çok yanlış bir fikir olduğunu düşündü. Bu fikri de geldiği gibi hemen çıkardı aklından. Nehri görmeyi çok istiyordu ama bir türlü çözüm bulamıyordu. Günlerce düşündü. Bir sabah uyandığında aklına harika bir fikir geldi. Koşarak mutfaktaki masayı ve sandalyeyi ağacın altına taşıdı. Hemen kendine bir kahvaltı hazırladı ve kahvaltısını masaya taşıdı. Sandalyesine oturdu ve önce uzun uzun nehiri izledi. Portakal ağacının kokusunu derin derin içine çekti. Sonra kahvaltısını yapmaya başladı. Portakal ağacının altındaki gölgede kahvaltı yapmak, nehri izlemek harikaymış diye düşündü. İyi ki kocaman portakal ağacı vardı. Acaba ağaca bir salıncak da mı kursaydı?



                                                                        13 Şubat 2021


                             Nazife Betül Oğuz

                                                                          Şehit Ahmet Özsoy Kız AİHL Anasınıfı

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dünya Öykü Günü için bir öykü / Sitare ve Venise, Zeynep CEYLAN

  SİTARE VE VENİSE Ipıssız gökyüzünün bir köşesinde, zifiri karanlığın gölgesinde ışıl ışıl parlayan Sitare adında minik bir yıldız varmış. Bu yıldız çok yalnızmış. Öyle yalnızmış öyle yalnızmış ki keşke bir arkadaşım olsaydı diye iç çeker, bazen de yalnızlıktan için için ağlar dururmuş. Bir gün, Sitare gökyüzünün taa uzaklarından bir ışık hissetmiş. Işık gittikçe yaklaşıyormuş. Aman Allahım o da ne? Bu, tıpatıp kendi gibi minik bir yıldızmış. Onun da suratı asık yapayalnızmış. “Heyyy” demiş minik yıldız Sitare, “Küçük yıldız küçük yıldız nereye böyle?” Asık suratlı yıldız bu sese öyle şaşırmış ki başını kaldırmış önce, suratı şaşkına çevrilmiş karşısında Sitare’yi görünce. “Mmm… Şey… Merhaba ben Venise, gökyüzünde yapayalnız dolanırken kaybolmuşum da öyle.” Minik yıldız Sitare bunu duyunca zıplayıvermiş yerinde. “Yaa benim de hiç arkadaşım yok. Yapayalnızım ben de bu karanlık gökyüzünde. Arkadaş olup dolaşalım mı evreni el ele?” Venise çok sevinmiş Sitare’nin teklifine. Hoooop S...
Devamı

Kitaplara Yolculuk

  Bir kitabı açmakla başlar tüm yolculuklar. Çantanı alırsın sırtına, başlarsın diyar diyar dolaşmaya. Bazen bir deniz olur durağın, bazen bir orman. Her durakta ayrı bir hikaye karşılar seni. Giriverirsin sen de o an birden karakterlerin içine. Yolları aşarsın , bazen bir hayvana rastlarsın bazen rengarenk çiçeklere.  Bir kitabı açınca görürsün çocukların yüzündeki gülümsemeyi. İşitirsin çocukların şen kahkaha seslerini. Koşarak girer çocuklar hikayelerin dünyasına. Hayal güçleri kaplar her yeri. Dünya o an öyle güzel olur ki... Bir çocuk saflığında, eşsiz güzellikte... 
Devamı