MUTLULUK NEREDE?

 

MUTLULUK NEREDE?

Bahçede her yer yaprakla dolmuştu. Küçük kız yaprakları temizlemek istedi. Başladı yaprakları bir bir toplamaya. Birden çok şaşırdı. O da neydi?

Yaprakların arasında bir kuş buldu. Sonbahar soğuklarının başladığı bu günlerde kuş çok üşümüş olmalı idi. Elini uzattı hemen kuş avucuna geldi. Masmavi tüyleri ile eşsiz güzeldi. O bir muhabbet kuşuydu.

Bu kuşlar kafeste yaşardı. O zaman bu kuşa bir kafes gerekti ve içine yem ile su…

Kuş tereddüt etti. Yem yemek, su içmek istemedi. Küçük kız çok üzüldü. Elleriyle beslemek istedi ama kuş buna da yanaşmadı. Küçük kızın gözleri hep kuşun üzerindeydi.

Kızın dedesi torununun neden üzüldüğünü sorunca küçük kız her şeyi baştan anlattı. Dedesi elini uzatınca kuş bir yakınlık hissetti ve dedenin avucuna geldi. Başladı avucundan yem yemeye. Küçük kız çok mutlu oldu. Kuş ise dedenin yanından hiç ayrılmadı. Dedenin omzunda geziyor, dedenin kalbinde uyuyordu. Dede ile aynı tabaktan yemek yiyor, evin içinde neşeyle geziyordu.

Kuşun en sevdiği oyuncakları aynası ve topu idi. Topundan ses çıktı mı başlardı top ile yarışmaya. Bir aşağı bir yukarı…

Zaman hızla akarken mevsim çoktan yaza gelmişti. Bahçede yemyeşil çimenler, büyüyen otlar, yoncalar ne ararsanız vardı. Kuş çimenlerde gezmeyi çok severdi, özellikle yeşil yoncalarla oynamayı. Bir bakardınız ki yüzü gözü yemyeşil…

Bir gün kuş özgürlüğü merak etti. Özgürlük denen şey de neydi? Diğer kuşlar gibi kendi doğasında mı olmalıydı? Peki ya buradaki insanlar?

Merakına yenik düştü ve uçmak istedi. Pırrrrr... Gökyüzüne doğru ağaçların üstünden uçtu gitti. O günden sonra küçük kız hep ağaçları izledi. Belki kuşu geri gelir diye. Gökyüzünü hep çok severdi. Kuşunun en sevdiği yerde, kendi gibi masmavi gökyüzünde uçmasından mutluydu. Kim bilir belki bir gün onu ziyarete gelirdi?

                                                                                            Aysun KIRCA-Darıca Ortaokulu Anasınıfı

                                                                                                                     07.02.2021

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dünya Öykü Günü için bir öykü / Sitare ve Venise, Zeynep CEYLAN

  SİTARE VE VENİSE Ipıssız gökyüzünün bir köşesinde, zifiri karanlığın gölgesinde ışıl ışıl parlayan Sitare adında minik bir yıldız varmış. Bu yıldız çok yalnızmış. Öyle yalnızmış öyle yalnızmış ki keşke bir arkadaşım olsaydı diye iç çeker, bazen de yalnızlıktan için için ağlar dururmuş. Bir gün, Sitare gökyüzünün taa uzaklarından bir ışık hissetmiş. Işık gittikçe yaklaşıyormuş. Aman Allahım o da ne? Bu, tıpatıp kendi gibi minik bir yıldızmış. Onun da suratı asık yapayalnızmış. “Heyyy” demiş minik yıldız Sitare, “Küçük yıldız küçük yıldız nereye böyle?” Asık suratlı yıldız bu sese öyle şaşırmış ki başını kaldırmış önce, suratı şaşkına çevrilmiş karşısında Sitare’yi görünce. “Mmm… Şey… Merhaba ben Venise, gökyüzünde yapayalnız dolanırken kaybolmuşum da öyle.” Minik yıldız Sitare bunu duyunca zıplayıvermiş yerinde. “Yaa benim de hiç arkadaşım yok. Yapayalnızım ben de bu karanlık gökyüzünde. Arkadaş olup dolaşalım mı evreni el ele?” Venise çok sevinmiş Sitare’nin teklifine. Hoooop S...
Devamı

Kitaplara Yolculuk

  Bir kitabı açmakla başlar tüm yolculuklar. Çantanı alırsın sırtına, başlarsın diyar diyar dolaşmaya. Bazen bir deniz olur durağın, bazen bir orman. Her durakta ayrı bir hikaye karşılar seni. Giriverirsin sen de o an birden karakterlerin içine. Yolları aşarsın , bazen bir hayvana rastlarsın bazen rengarenk çiçeklere.  Bir kitabı açınca görürsün çocukların yüzündeki gülümsemeyi. İşitirsin çocukların şen kahkaha seslerini. Koşarak girer çocuklar hikayelerin dünyasına. Hayal güçleri kaplar her yeri. Dünya o an öyle güzel olur ki... Bir çocuk saflığında, eşsiz güzellikte... 
Devamı