OYUNCAKLARIN DİLİ

 

                                                     OYUNCAKLARIN DİLİ

Ayşe okuldan eve gelmişti. Annesine merhaba dedikten sonra üstündeki montu ve okul çantasını yere bırakıp hemen ellerini yıkamaya gitti. Sonrasında oyuncaklarını oynamak için odasına gitmişti. Odasına gittiğinde bir de ne görsün. Oyuncakları bir araya gelmiş toplantı yapıyorlardı. Ayşe önce çok şaşırdı ve ne yapacağını bilemedi. Biraz bekledi ve o sırada toplantıda konuşulanlara kulak misafiri olmuştu.

Oyuncaklarından ayıcık ‘’Bu böyle olmayacak, her gün farklı bir yerde uyanmaktan çok yoruldum. ‘’ dedi.

Oyuncak telefon devam etti : ‘’ Evet, yeter artık bu konuya bir çözüm bulmalıyız. Ben de her gün evin bir odasında buluyorum kendimi…

İçinde boya kalemlerinin olduğu kalem kutusu da: Hele ben bir de beni düşünün her gün bir kalemi başka bir kalem kutudan çıkarken görüyorum.

Ayşe duyduklarına hem şaşırdı hem çok üzüldü. Oyuncaklarını toplamayı hiç sevmezdi. Onlarla oynadıktan sonra öylece bırakır uyumaya giderdi. Oyuncaklarının böyle düşünceleri olduğunu hiç düşünememiş, onların bu durumdan rahatsız olduklarını hiç farketmemişti. Aklına hemen eve gelince üzerinden çıkardığı montu ve çantası gelmişti. Eğer oyuncakları böyle düşünüyorlarsa kim bilir montu ve çantası bu durumdan nasıl üzülüyorlardır diye geçirdi içinden. Hemen koşa koşa montunu ve çantasını almaya gitti ve güzelce odasına getirip askıya astı. Sonra oyuncakların toplantısının bittiğini gördü ve sırasıyla oyuncak ayısını, telefonunu ve içinde çok sevdiği boya kalemleri olan kalem kutusunu ortalıktan topladı. Hepsine odasındaki dolabında bir yer buldu ve onlara dedi ki : ‘’ Sevgili oyuncaklarım sizi çok seviyorum bundan sonra sizi hem dikkatli kullanacağım hem de oynadıktan sonra sizi kendinize ait olan dolaba koyacağım. Böylelikle hem siz mutlu olacaksınız hem ben aradığım zaman sizi burada bulacağım dedi.

 

                                                                                       Büşra Meryem DERELİ

                                                                                       Pazaryeri Anaokulu-Bilecik-Pazaryeri

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dünya Öykü Günü için bir öykü / Sitare ve Venise, Zeynep CEYLAN

  SİTARE VE VENİSE Ipıssız gökyüzünün bir köşesinde, zifiri karanlığın gölgesinde ışıl ışıl parlayan Sitare adında minik bir yıldız varmış. Bu yıldız çok yalnızmış. Öyle yalnızmış öyle yalnızmış ki keşke bir arkadaşım olsaydı diye iç çeker, bazen de yalnızlıktan için için ağlar dururmuş. Bir gün, Sitare gökyüzünün taa uzaklarından bir ışık hissetmiş. Işık gittikçe yaklaşıyormuş. Aman Allahım o da ne? Bu, tıpatıp kendi gibi minik bir yıldızmış. Onun da suratı asık yapayalnızmış. “Heyyy” demiş minik yıldız Sitare, “Küçük yıldız küçük yıldız nereye böyle?” Asık suratlı yıldız bu sese öyle şaşırmış ki başını kaldırmış önce, suratı şaşkına çevrilmiş karşısında Sitare’yi görünce. “Mmm… Şey… Merhaba ben Venise, gökyüzünde yapayalnız dolanırken kaybolmuşum da öyle.” Minik yıldız Sitare bunu duyunca zıplayıvermiş yerinde. “Yaa benim de hiç arkadaşım yok. Yapayalnızım ben de bu karanlık gökyüzünde. Arkadaş olup dolaşalım mı evreni el ele?” Venise çok sevinmiş Sitare’nin teklifine. Hoooop S...
Devamı

Kitaplara Yolculuk

  Bir kitabı açmakla başlar tüm yolculuklar. Çantanı alırsın sırtına, başlarsın diyar diyar dolaşmaya. Bazen bir deniz olur durağın, bazen bir orman. Her durakta ayrı bir hikaye karşılar seni. Giriverirsin sen de o an birden karakterlerin içine. Yolları aşarsın , bazen bir hayvana rastlarsın bazen rengarenk çiçeklere.  Bir kitabı açınca görürsün çocukların yüzündeki gülümsemeyi. İşitirsin çocukların şen kahkaha seslerini. Koşarak girer çocuklar hikayelerin dünyasına. Hayal güçleri kaplar her yeri. Dünya o an öyle güzel olur ki... Bir çocuk saflığında, eşsiz güzellikte... 
Devamı