DİNLEYEN MİYİZ YOKSA DİNLEDİĞİNİ DÜŞÜNEN Mİ ?

Küçük bir kasaba da yaşayan bir aile varmış. Ve bu ailede yetişen üç erkek çocuğu. Babaları bahçe işleri ile uğraşırmış bahçeleri varmış ve bahçesine bir sürü şey ekermiş.   Çocuklarına bir gün bir nasihat vermek istemiş. Onlara yaptığı işin önemini anlatmak için aklına bir fikir gelmiş. Babanın aklından geçen çocuklarının hiçbir işte emek olmadan yemek olmayacağını bilmeleriymiş. Bir gün karar vermiş azda olsa öğretmeye ve öğrenen çocuğu için niyet etmiş istediği güzel bir hediye almaya.

Çocuklarının hepsini çağırmış karşısına başlamış anlatmaya fakat çocuklardan ikisi hediyeden habersiz nede olsa biliyoruz biz babamızın ne iş yaptığını diyerek babaları anlatırken dinlemiş gibi yapmışlar ve dinlememişler fakat diğer kardeşleri babalarını pür dikkat dinlemiş.

 Ekin nasıl ekilir nasıl sulanır nasıl biçilir hepsini dinlemiş. Günler sonra babası bir aylığına bir yere gitmesi gerekmiş ve bahçesini çocuklarına emanet etmek zorunda kalmış. Böylelikle babasını kimin anladığı kimin anlamadığı belli olsun diye de hepsine ayrı bir bahçe vermiş hepsi ayrı ayrı ekinlerinin eksin diye. Birkaç sonra döndüğünde tüm çocuklarının bahçesine bakmak için bahçeye inmiş. Gördükleri karşısında üzülen baba tüm çocuklarını bahçenin başına toplamış. İki çocuğunun yeri kurumuş kalmış hiçbir ekinin yeşermemiş toprakları kurumuş kalmış. Babasını dikkatle dinleyen çocuğunun bahçesinin ise mahsullerinin filizlenmeye ve urun vermeye başladığını görmüş ve haliyle babasının niyet ettiği hediyeyi hak edende o çocuk olmuş. Buradan anlıyoruz dinlemek anlamanın en iyi yoludur. Dinlemek her şeyi çözmek için en iyi adımdır. Dinlemeyi sevelim sevdirelim 🤗

ELİF GEDİKLİ
ÖZEL GÖKÇEM ANAOKULU

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dünya Öykü Günü için bir öykü / Sitare ve Venise, Zeynep CEYLAN

  SİTARE VE VENİSE Ipıssız gökyüzünün bir köşesinde, zifiri karanlığın gölgesinde ışıl ışıl parlayan Sitare adında minik bir yıldız varmış. Bu yıldız çok yalnızmış. Öyle yalnızmış öyle yalnızmış ki keşke bir arkadaşım olsaydı diye iç çeker, bazen de yalnızlıktan için için ağlar dururmuş. Bir gün, Sitare gökyüzünün taa uzaklarından bir ışık hissetmiş. Işık gittikçe yaklaşıyormuş. Aman Allahım o da ne? Bu, tıpatıp kendi gibi minik bir yıldızmış. Onun da suratı asık yapayalnızmış. “Heyyy” demiş minik yıldız Sitare, “Küçük yıldız küçük yıldız nereye böyle?” Asık suratlı yıldız bu sese öyle şaşırmış ki başını kaldırmış önce, suratı şaşkına çevrilmiş karşısında Sitare’yi görünce. “Mmm… Şey… Merhaba ben Venise, gökyüzünde yapayalnız dolanırken kaybolmuşum da öyle.” Minik yıldız Sitare bunu duyunca zıplayıvermiş yerinde. “Yaa benim de hiç arkadaşım yok. Yapayalnızım ben de bu karanlık gökyüzünde. Arkadaş olup dolaşalım mı evreni el ele?” Venise çok sevinmiş Sitare’nin teklifine. Hoooop S...
Devamı

Kitaplara Yolculuk

  Bir kitabı açmakla başlar tüm yolculuklar. Çantanı alırsın sırtına, başlarsın diyar diyar dolaşmaya. Bazen bir deniz olur durağın, bazen bir orman. Her durakta ayrı bir hikaye karşılar seni. Giriverirsin sen de o an birden karakterlerin içine. Yolları aşarsın , bazen bir hayvana rastlarsın bazen rengarenk çiçeklere.  Bir kitabı açınca görürsün çocukların yüzündeki gülümsemeyi. İşitirsin çocukların şen kahkaha seslerini. Koşarak girer çocuklar hikayelerin dünyasına. Hayal güçleri kaplar her yeri. Dünya o an öyle güzel olur ki... Bir çocuk saflığında, eşsiz güzellikte... 
Devamı